Net zoals mensen hebben dieren een taal. Alleen ‘praten’ dieren niet en meestal begrijpen wij niet wat ze ons proberen te vertellen. Dierentaal is voornamelijk lichaamstaal die we moeten ontcijferen. Als we ze willen begrijpen, moeten we deze signalen leren lezen.
Een van de manieren waarop honden communiceren is met geluid. Ze blaffen, janken en grommen om iets duidelijk te maken. Heldere tonen zijn vaak speels en vriendelijk, terwijl de diepe tonen juist dreigend zijn. De interpretatie is afhankelijk van het ras en de bijkomende lichaamstaal. Bij het begrijpen van uw hond moet u dus rekening houden met bovenstaande factoren. Wij hebben een aantal duidingen op een rijtje gezet:
De meeste honden blaffen als ze aandacht willen. Je hoort dan het heldere en vaak veeleisend klinkende blaffen. Wanneer de hond zijn voorpoten op de grond rekt en zijn achterkant opheft, wilt hij graag met u spelen. Het opgewonden blaffen in combinatie met een korte kreet wordt vaak als welkom gebruikt.
Dit is een waarschuwingssignaal. Ze proberen hun roedel en baasje te waarschuwen voor dreigend gevaar. Als de hond erbij gromt, bereidt hij zich voor op zelfverdediging.
De hond waarschuwt of dreigt. Hij bereidt zich voor op verdediging. Let op: achter gegrom kan soms pijn schuilgaan.
De hond voelt zich alleen, is verdrietig of wil graag iets. Let op: als uw hond normaal nooit piept en hij doet dit nu met zijn bek dicht, dan kan het zijn dat hij pijn heeft.
Dit dient meestal voor contact met soortgenoten bijvoorbeeld als een reutje een teefje wilt aantrekken.
Een mooie toon die tevredenheid uitdrukt. Dit moet niet verward worden met een boos of mopperend gegrom.
De hond voelt zich bedreigd als hij gromt en een ontwijkende of terugdeinzende houding heeft.